Waarom horen we telkens dat we ons probleem moeten accepteren? We willen er toch juist van af?
Hier vind je je invulblad.
Print het blad uit en vul het in. Als je klaar bent, stop je hem in je werkmap.
Veel succes met je opdracht!
Werkblad-4.4-acceptatie-als-sleutel.pdf (0 downloads)
Lees hieronder nog eens alle informatie door.
Je bent al eventjes op weg met je braintraining. Hopelijk lukt het goed en merk je dat je deze alternatieve gedachten steeds meer eigen wordt. Dat het niet meer zo moeilijk is om ze erbij te halen en ze vertrouwd beginnen aanvoelen.
Als dit toch nog niet helemaal het geval is, dan kan dat wellicht vele te maken hebben met datgene waar we in deze les aandacht aan gaan besteden.
We gaan het namelijk hebben over acceptatie. Je zult het waarschijnlijk al wel eens gehoord hebben. We moeten onze problemen accepteren. We moeten aanvaarden waar we last van hebben enz enz..
Helemaal niet leuk om te horen natuurlijk. We willen onze problemen helemaal niet accepteren. Dan mogen ze er zijn. Hallo, nee toch?!
En toch is acceptatie de sleutel. Ik ga je uitleggen welke acceptatie ik precies bedoel en waarom deze nu zo belangrijk is.
Een kleine opdracht:
Denk eens niet aan een witte beer..
Zag je hem al? Je hersenen slaan het woordje niet over en gaan direct naar die witte beer.
Nu probeer maar eens het volgende:
“Als ik maar geen jeuk krijg aan mijn rechtervoet”. Jeukt het al een beetje?
Of:
“Als ik maar niet naar het toilet moet!” Voel je je blaas al?
“Als ik maar geen angst of paniek krijg!” He, daar begint het al… ik voel me nerveus worden..
Onze hersenen zien dit allemaal als een opdracht en zullen meteen afchecken hoe het ervoor staat. Bij angst en paniek geef je dus eigenlijk een soort signaal af dat er een bedreiging kan komen. In dit geval is angst en paniek de bedreiging en gaat je lichaam hier dus op reageren. En 1 keer raden hoe het dit doet: juist, door heel het paniek-mechanisme te activeren. Je komt dus heel vlug in de paniekcirkel terecht.
Zolang we iets niet willen hebben, zal ons lichaam dit voortdurend in de gaten blijven houden. Bij angst en paniek betekent dit dat we in de vicieuze cirkel van angst vast blijven zitten.
Het is dus enorm belangrijk dat we naar acceptatie van onze lichamelijke klachten toewerken.
Nu we weten dat angst en paniek niet bedreigend is; we kunnen er niet van flauwvallen, we gaan er niet gek door worden, we gaan geen hartaanval hebben, kortom er gaat niets ernstigs gebeuren, mogen we anders hier naar kijken.
We mogen dus aanvaarden dat ons lichaam spanningsklachten kan geven. Als wij denken dat we ervan doodgaan zal het namelijk ook voelen alsof we doodgaan. Als we denken “dit is vervelend, maar ik kan het aan”, zal het ook zo gaan voelen.
Je mag dus juist wel bezig zijn met angst en paniekklachten. Als we zelf bewust en actief vervelende gedachten, gevoelens of omstandigheden uitnodigen, bevinden we ons op het terrein van acceptatie. We vragen er namelijk zelf om. Wanneer je bepaalde negatieve gedachten of gevoelens zelf gaat uitlokken, zal het jou nooit in paniekmodus kunnen brengen. Je lichaam registreert dit dan gewoon niet als gevaar of bedreiging.
Je kunt dan bepaalde lichamelijke sensaties of spanningsklachten ervaren zonder dat je daarvan angstig wordt of in paniek raakt en dit is juist het doel van acceptatie.
Kortom, aanvaarding is de sleutel!
In de tijd dat ik met paniekklachten rondliep, had ik heel veel last van die chronische hyperventilatie. Met als gevolg dat ik tevens bijna altijd duizelig was. Die ijlheid in mijn hoofd merkte ik vaak op en maakte me erg nerveus. Die bevestigde mij in het idee “verdorie, ik heb het weer” en gaf mij het gevoel dat er iets kon gebeuren. Ik werd er minstens heel onrustig van.
Op een bepaald moment ben ik hier anders naar gaan kijken.
Toen heb ik voor mij zelf de conclusie getrokken:
“ik ben bijna altijd duizelig en voel me ijl in mijn hoofd. Er is echter nog nooit iets van gebeurd. Ik mag dus gewoon ijl in mijn hoofd zijn.”
Ik ben dus die duizeligheid gaat aanvaarden en daardoor is de focus eraf gegaan. Ik kan je niet exact zeggen hoe lang ik toen nog duizelig ben geweest, maar ergens is dit overgegaan. Ik heb het gewoon niet meer in de gaten gehouden. Ik mocht namelijk duizelig zijn.
Je mag nu zelf eens gaan nadenken hoe jij dit zelf gaat proberen toe te passen. Welke klachten ga jij proberen te aanvaarden en waarom?
Neem het werkblad erbij en ga aan de slag!